Sąd Skarbowy odmawia przyznania spółce Joint Filer zwolnienia z podatku od osób prawnych (Equitable Relief to Joint Filer)

Jeśli chodzi o federalne podatki dochodowe, to zazwyczaj jest to «do czasu, aż śmierć nas rozdzieli» dla wspólnych plików, ale ostatnio Sąd Podatkowy orzekł inaczej.

Zdarzają się sytuacje, w których prawo podatkowe przewiduje wyjście dla jednego lub drugiego małżonka, jak w Brooks, TC Memo 2019-5, 3/18/19 , gdzie mąż złożył wniosek do Sądu Skarbowego o sprawiedliwe ulgi po tym, jak jego żona wywiązała się ze swoich zobowiązań z powodu upadłości.

Generalnie, podatnicy pozostający w związku małżeńskim, którzy składają wspólne zeznanie podatkowe, są «solidarnie» odpowiedzialni za każdy należny podatek. Innymi słowy, IRS może dochodzić zapłaty podatku od współmałżonka lub obu. Jednakże, podatnik solidarny może ubiegać się o ulgę od odpowiedzialności solidarnej na podstawie kilku wyjątków w kodeksie podatkowym.

Jeden z takich przepisów przewiduje zwolnienie, jeżeli, biorąc pod uwagę wszystkie istotne fakty i okoliczności, pociągnięcie współmałżonka do odpowiedzialności jest niesprawiedliwe, a zwolnienie nie jest dostępne dla współmałżonka zgodnie z kodem art. 6015 lit. b) lub art. 6015 lit. c). Na współmałżonku spoczywa ciężar udowodnienia swojej racji.

Aby móc skorzystać z tej ulgi, muszą być spełnione następujące warunki:

Wnioskujący małżonek złożył wspólny zwrot

Zwolnienie nie jest dostępne dla współmałżonka składającego wniosek na mocy sekcji 6015 lit. b) lub 6015 lit. c)

Roszczenie jest składane w terminie

Aktywa nie zostały przekazane między małżonkami w ramach nieuczciwego programu

.

Małżonek nie wnioskujący nie przekazał małżonkowi wnioskującemu aktywów zdyskwalifikowanych

Wnioskujący małżonek nie uczestniczył świadomie w składaniu fałszywego wspólnego zwrotu

Czynniki brane pod uwagę przez IRS przy ustalaniu, czy należy przyznać sprawiedliwą ulgę, obejmują: 1. stan cywilny 2. trudności ekonomiczne 3. znajomość lub powód znajomości małżonka składającego wniosek 4. obowiązek prawny wynikający z rozporządzenia rozwodowego lub innej wiążącej umowy 5. istotne korzyści uzyskane przez małżonka składającego wniosek 6. przestrzeganie przepisów o podatku dochodowym oraz 7. stan zdrowia psychicznego lub fizycznego w chwili składania wniosku o przyznanie ulgi.

W nowej sprawie, para zamieszkała w Południowej Karolinie złożyła wspólne zeznania podatkowe za lata 2003 i 2006. Mąż miał dwa poważne schorzenia. Nie był on niepełnosprawny, ale to ograniczało jego możliwości zatrudnienia.

Para nie zapłaciła należnego podatku ani kar ustalonych w zeznaniu za 2003 r. Po złożeniu deklaracji za 2006 r. zawarli umowę na raty w celu uzupełnienia niedoboru, ale zaprzestali dokonywania płatności na podstawie tej umowy.

Żona złożyła później wniosek o ogłoszenie upadłości, a jej federalne zobowiązania podatkowe za lata 2003 i 2006 zostały rozwiązane przez sąd upadłościowy. W związku z tym IRS utworzył oddzielne rachunki dla małżonków.

Po odrzuceniu przez IRS kompromisowej oferty złożonej przez męża, starał się on o godziwą ulgę na lata 2003 i 2006. Zwrócił się do Sądu Skarbowego o zmniejszenie o połowę jego zobowiązań podatkowych z powodu zwolnienia żony z odpowiedzialności za upadłość. Jednakże, Sąd Skarbowy stwierdził, że sprawiedliwa ulga nie jest dostępna.

Stwierdzono, że następujące czynniki są neutralne: stan cywilny, trudności gospodarcze, obowiązek prawny i wynikające z niego przestrzeganie przepisów podatkowych. Jeśli chodzi o czynnik trudności ekonomicznej, Trybunał uznał, że mąż zmniejszył zdolność do zarobkowania. Stwierdził jednak, że jego nieuzasadnione, zaokrąglone szacunki dotyczące aktywów, dochodów i wydatków nie dowodzą, że będzie cierpiał z powodu trudności ekonomicznych.

Tylko dwa czynniki ważyły się za udzieleniem ulgi mężowi. Były to jego zdrowie fizyczne i brak znaczących korzyści. W związku z tym, mąż pozostaje w pełni odpowiedzialny za niedopłaty i kary podatkowe.

Powiązane artykuły

Porady dotyczące podziału IRA w przypadku rozwodu

Używanie małżeństwa lub rozwodu jako schronienia podatkowego