«Przytłoczony» to skarga dotycząca standardów zawodowych, którą ciągle słyszę od pracowników audytu, zwłaszcza partnerów i jedynych praktyków w mniejszych firmach CPA.
Jeden z nowopowstałych partnerów w dziedzinie audytu podzielił się, że zamówił u jednego z głównych wydawców zestaw przewodników po audycie i pomocy praktycznych, które zostały wprowadzone na rynek w celu zaspokojenia potrzeb mniejszych audytów. Gdy dotarły do niego zamówione przez niego tomy przewodników w wersji papierowej, był tak przytłoczony, że nie mógł określić, od czego zacząć. Potrafił tylko przepakować i zwrócić je!
Oczywiście, skarga tego partnera nie jest pierwszą tego typu. Od lat 80. XX wieku firmy CPA poszukują tajemnicy wykonywania mniejszych badań, które są zgodne ze wszystkimi obowiązującymi normami zawodowymi, w sposób, który prowadzi do minimalnych procedur i dokumentacji badania. Podczas gdy niektóre firmy CPA znalazły ukrytą tajemnicę, wiele z nich jej nie znalazło. Niniejszy artykuł ujawni tajemnicę, która może umożliwić małym firmom CPA uproszczenie procesu przeprowadzania małych badań sprawozdań finansowych, bez ponoszenia wysokich kosztów nowej technologii.
Podstawowe składniki mniejszego audytu
Nic dziwnego, że większość audytorów czuje się przytłoczona, przynajmniej sporadycznie. Spełnienie określonych wymogów w zakresie standardów rewizji finansowej, zrozumienie coraz bardziej szczegółowych zasad wyceny i ujawniania informacji w ogólnie przyjętych zasadach rachunkowości i innych ramach sprawozdawczości finansowej oraz spełnienie standardów kontroli jakości i wymogów dotyczących wzajemnej weryfikacji to tylko niektóre z przyczyn. Niech powstanie nadzieja, jest rozwiązanie!
Tajemnica jest prosta, musimy skupić się na końcu na początku. Istotą Wyjaśnionych Standardów Rewizji Finansowej jest umożliwienie audytorowi zmniejszenia ryzyka wykrywalności do akceptowalnie niskiego poziomu w celu poparcia opinii o sprawozdaniu finansowym jako całości.
Tajemnica tkwi w lesie (suma wszystkich zebranych dowodów), a nie w drzewach (poszczególne zabiegi). Uwzględnienie minimalnej ilości dowodów rzeczowych niezbędnych do zmniejszenia ryzyka wykrycia do akceptowalnie niskiego poziomu musi być wskazówką audytora do skutecznego planowania.
Szkolenie i wyposażenie personelu audytowego w celu przemyślenia i zaplanowania dowodów rzeczowych, przed zaprojektowaniem i wykonaniem jedynie niezbędnych procedur audytowych, jest głównym kluczem do obniżenia jakości i rentowności audytu. Oto niektóre z najważniejszych czynników wpływających na skuteczność i wydajność mniejszych audytów.
uwzględniając podmiot sprawozdawczy
Standardy rewizji finansowej nie oferują parametrów umożliwiających identyfikację mniejszej jednostki sprawozdawczej. Komitet Organizacji Sponsorujących (COSO), w publikacji z 2006 roku, omówił kontrolę wewnętrzną dla małej korporacji publicznej.
Zdefiniując mały podmiot zgodnie z jego kontrolą wewnętrzną, w sprawozdaniu stwierdzono, że kontrole małego podmiotu są zazwyczaj przeprowadzane przez jedną lub kilka osób zarządzających i mają w większości charakter nieformalny, tj. prawdopodobnie nie są udokumentowane w podręcznikach polityki i procedur. Co ciekawe, te same kryteria byłyby charakterystyczne dla mniejszych podmiotów niepublicznych i organizacji non-profit.
Założenia Sprawozdawczości Finansowej AICPA dla małych i średnich podmiotów określają małą jednostkę sprawozdawczą na podstawie jej cech charakterystycznych. Oto kilka z nich:
Jednostka może być ściśle kontrolowana i zarządzana przez właściciela
Jednostka nie posiada regulacyjnych wymogów sprawozdawczych, które zasadniczo wymagają od niej stosowania sprawozdań finansowych sporządzanych zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości
.
Zarząd i właściciele jednostki polegają na zestawie sprawozdań finansowych, które potwierdzają ich ocenę wyników, przepływów pieniężnych oraz tego, co posiadają (lub co są im winni)
.
Jednostka nie prowadzi działalności w branży, w której jednostka uczestniczy w transakcjach wymagających wysoce specjalistycznych wytycznych księgowych, takich jak instytucje finansowe i jednostki rządowe
.
Jednostka nie angażuje się w zbyt skomplikowane transakcje
Niektóre lub wszystkie te kryteria mogą stanowić subiektywne wskazówki dotyczące identyfikacji mniejszej jednostki sprawozdawczej i mniejszego badania sprawozdań finansowych, co powinno być pierwszym kryterium przy planowaniu zaangażowania. Najważniejszą cechą charakterystyczną może być jednak, w moim przekonaniu, liczba osób zatrudnionych do obsługi systemów sprawozdawczości finansowej i kontroli wewnętrznej danej jednostki.
Audyt oparty na analizie ryzyka koncentruje się na projektowaniu strategii i procedur audytowych w oparciu o fakty i okoliczności związane z każdym zaangażowaniem. Mniejsza liczba pracowników księgowych stwarza możliwość wyższych poziomów ocenianego ryzyka wystąpienia istotnych nieprawidłowości wynikających z potencjalnych błędów lub oszustw.
Profesjonalny osąd i profesjonalny sceptycyzm audytorów, ważny w przypadku wszystkich audytów, staje się coraz bardziej kluczem do planowania zarówno wysokiej jakości, jak i rentowności mniejszych audytów. Wszyscy pracownicy firmy audytorskiej CPA muszą być przeszkoleni i wyposażeni w zakresie identyfikacji faktów i okoliczności dotyczących mniejszych jednostek oraz opracowywania strategii badania sprawozdań finansowych pod kątem kosztów i korzyści właściwych dla każdego zlecenia.
Rozważenie uproszczonej strategii audytu dla małych audytów
Zgodnie z Wytycznymi Standardów Rewizji Finansowej, strategie audytu składają się zasadniczo z trzech części:
ocena ryzyka
procedury analityczne
szczegółowe badania wag
Podczas gdy biegły rewident może wybrać opcję przeprowadzenia maksymalnych badań procedur bilansowych w celu zebrania wystarczających, kompetentnych dowodów do wyrażenia opinii, strategia ta zazwyczaj nie będzie najbardziej efektywna. Nie będzie ona również zgodna z obowiązującymi wymogami normy w zakresie przeprowadzania procedur oceny ryzyka na każdym zleceniu, co roku.
Biegły rewident może również być w stanie zastosować wysoce efektywne i skuteczne procedury analityczne w celu oceny niektórych lub wszystkich stwierdzeń zawartych w niektórych klasyfikacjach sprawozdań finansowych. Takie procedury będą jednak wymagały innych istotnych dowodów z badania bilansów lub procedur oceny ryzyka, aby były wystarczające.
Przeprowadzanie badań procedur bilansowych zazwyczaj dostarcza najbardziej kosztownych dowodów; dlatego też najbardziej opłacalne dowody rzeczowe będą prawdopodobnie pochodzić z procedur oceny ryzyka, w tym wstępnych procedur analitycznych.
The Simple Secret
Tajemnicą upraszczania małych strategii audytu, tj. patrzenia na koniec na początku, jest maksymalizacja materialnych dowodów z wymaganych procedur oceny ryzyka. Wszystkie procedury oceny ryzyka, jak mówią standardy audytu, dostarczają materialnych dowodów.
Poniżej znajduje się lista takich procedur, które powinny być głównym przedmiotem zainteresowania personelu audytowego w przypadku mniejszych zleceń audytowych:
Tworzenie i dokumentowanie decyzji akceptujących lub kontynuujących klienta
Przegląd dokumentacji audytowej z poprzedniego roku: uwzględnienie ustaleń i wniosków, korekta zapisów w dziennikach oraz nieskorygowanych różnic audytowych i ocena ich wpływu na procedury zatrudniania w bieżącym roku
Odczytywanie (skanowanie) aktywności konta księgi głównej w bieżącym roku
Przeprowadzanie i dokumentowanie innych wstępnych procedur analitycznych podczas planowania, takich jak porównywanie nieskorygowanych lub skorygowanych bilansów rachunków z roku bieżącego z bilansami skorygowanymi z roku poprzedniego
Przygotowywanie schematów blokowych lub tabel dokumentujących systemy rachunkowości i kontroli wewnętrznej jednostki oraz wykonywanie procedur przejścia przez systemy (SWTP) dla głównych cykli transakcji
Wybór większej liczby transakcji dla SWTP w celu dostarczenia bardziej merytorycznych dowodów, gdy spodziewane są dobre wyniki
Obliczanie dopuszczalnych zniekształceń według klasyfikacji sprawozdania finansowego w oparciu o ocenione poziomy ryzyka
Uzupełnienie lub modyfikacja pomocy praktycznych i innej dokumentacji niezbędnej do osiągnięcia zgodności z obowiązującymi normami audytowymi poprzez uwzględnienie okoliczności ryzyka każdego zaangażowania
Przygotowanie formularza podsumowania oceny ryzyka łączącego ryzyko wystąpienia istotnych zniekształceń spowodowanych błędem lub nadużyciem w celu określenia poziomu ryzyka wystąpienia istotnych zniekształceń dla odpowiednich stwierdzeń w istotnych klasyfikacjach sprawozdań finansowych
Projektowanie szczegółowego planu/programu audytów, który łączy znaczące ryzyko z odpowiednimi reakcjami i procedurami audytowymi, np. procedurami analitycznymi i/lub szczegółowymi badaniami bilansów
Modyfikowanie badań procedur bilansowych w oparciu o ocenione poziomy ryzyka w celu uzupełnienia dowodów zebranych w ramach procedur oceny ryzyka i procedur analitycznych
Przygotowanie najbardziej efektywnej kosztowo dokumentacji dowodów rzeczowych uzyskanych w wyniku przeprowadzenia tych procedur
Wniosek
Więc, widzimy, że tajemnica jest ukryta na pierwszy rzut oka. Standardy zawodowe wymagają tego, co robimy, nawet w przypadku mniejszych audytów.
Kiedy jednak przeprowadzamy wymagane procedury oceny ryzyka, mamy możliwość wzięcia pod uwagę przedstawionych przez nie dowodów rzeczowych. Wierzcie lub nie, celem biegłego rewidenta nie jest przede wszystkim poszukiwanie błędów lub oszustw przy wykonywaniu procedur oceny ryzyka.
Podstawowym celem jest uzyskanie możliwie najbardziej opłacalnych dowodów rzeczowych, tak aby można było ograniczyć lub wyeliminować kosztowniejsze testy procedur bilansowych. Jest to klucz do uproszczenia mniejszych audytów i skuteczniejszego ich przeprowadzania, a wszystko to bez ponoszenia wysokich kosztów nowych technologii!
